Thema: Leven van de verwondering: loslaten

Ps. 145: 1 en 2
Ps. 103: 1 en 11
Gz. 5: 3 (Enige gezangen)
Ps. 65: 7 en 9
Gz. 429: 1, 2 en 3 (Liedboek)
Gz. 288: 1, 2 en 8 (Liedboek)

Gz. 429: 1, 2 en 3 (Liedboek)
1
Wie maar de goede God laat zorgen
en op Hem hoopt in 't bangst gevaar,
is bij Hem veilig en geborgen,
die redt Hij god'lijk, wonderbaar:
wie op de hoge God vertrouwt,
heeft zeker op geen zand gebouwd.

2
Blijf dan eerbiedig God verbeiden
en zwijg de Heer ootmoedig stil;
Hij zal ons naar Zijn raad geleiden,
't is goed en heilig wat Hij wil.
God Die ons uitverkoren heeft,
kent alle zorg die in ons leeft.

3
Treed vrolijk voort op 's Heeren wegen,
neemt Zijn gebod getrouw in acht.
't Wordt eind'lijk alles u ten zegen,
wanneer gij daarop biddend wacht.
En wie gelovig op Hem ziet,
weet zeker, Hij verlaat ons niet.

Gz. 288: 1, 2 en 8 (Liedboek)

1
Eens komt de grote zomer
waarin zich 't hart verblijdt.
God zal op aarde komen
met groene eeuwigheid.
De hemel en de aarde
wordt stralende en puur.
God zal zich openbaren
in heel Zijn creatuur.

2
Geen woord kan het bereiken,
het is aan niets gelijk,
met niets te vergelijken
dat schone koninkrijk.
Als God zich openbaren
zal op de jongste dag
dan zullen wij ervaren
wat Hij met ons vermag.

8
Dan zal het loflied schallen
rondom de gouden troon,
dan heffen wij daar allen
met grote vreugde aan:
lof zij en eer en sterkte
de Vader en de Zoon,
de Geest om al Zijn werken
zij lof van nu voortaan.